นิทาน...บ้านเรือนธรรม

นิทานเซน...เรื่อง "สังขารไม่เที่ยง" ============================= พระอาจารย์ท่านหนึ่งเป็นคนเคร่งครัดปฏิบัติธรรมมาก ชั่วชีวิตของท่านไม่เคยที่จะเบื่อหน่ายและเกียจคร้านต่อการปฏิบัติ เมื่อล่วงเลยเข้าสู่วัยชรา ก็มีข่าวมาจากที่บ้านเกิดว่า หลานชาย ของท่าน วันๆเอาแต่กินเหล้าเคล้านารีและเหล้า ไม่ยอมทำมาหากิน ที่บ้านของพี่สาวของท่านแทบจะหมดเนื้อหมดตัวแล้ว ผู้เป็นบิดาอยากจะนิมนต์ท่านให้กลับไปเทศน์โปรดหลานชาย เผื่อจะได้กลับเนื้อกลับตัว ประพฤติตนเป็นคนดีต่อไป พระอาจารย์จึงเดินทางกลับไปที่บ้านเกิด หลานชายเห็นหลวงลุงกลับมารู้สึกดีใจยิ่งนัก สนทนาพูดคุยกับหลวงลุงถูกคอยิ่งนัก  พระอาจารย์นั่งสมาธิอยู่บนเตียงทั้งคืน ครั้นรุ่งเช้าก็จะลาจากไป  พูดกับหลานชายว่า “ข้าคิดว่าข้าคงแก่แล้วจริงๆ สองมือก็สั่นตลอดเวลา เจ้าช่วยผูกเชือกรองเท้าให้ข้าหน่อยได้ไหม?” หลานชายดีใจที่ได้ปรนนิบัติหลวงลุงยิ่งนัก พระอาจารย์กล่าวว่า “ขอบใจนะ เจ้าดูซิ คนเราเมื่อยามแก่ สังขารก็เสื่อมลงไปทุกวันทุกวัน เจ้าต้องดูแลรักษาตัวเองให้ดีนะ ฉวยโอกาสที่ยังหนุ่มยังแน่น ประพฤติตน ให้เป็นคนดี สร้างพ...

นิทานสอนใจ...เรื่อง "ทิฐิ...คนถือดี" ======================== ==== นานมาแล้วมีชายคนหนึ่งชื่อว่า "ทิฐิ" เขาเป็นคนที่มีนิสัยอวดดื้อถือดี ไม่ต่างจากชื่อ เพราะเมื่อได้ลองเชื่อมั่นในสิ่งใดแล้ว ทิฐิคนนี้ก็จะยึดมั่นถือมั่นในสิ่งนั้นไม่เปลี่ยน และจะไม่ยอมรับฟังข้อคิดเห็นที่ผิดไปจากความเชื่อเดิมโดยเด็ดขาด แม้ว่านี่จะแสดงให้เห็นถึงความเป็นคนเอาจริงเอาจัง และเคร่งครัดกับชีวิต แต่บางครั้งเขาก็ดื้อรั้นมากเกินไปจนขาดเหตุผล และทำให้สูญเสียสิ่งดี ๆ ในชีวิตไปมากมาย โดยที่เขาเองก็ไม่เคยรู้มาก่อน กล่าวสำหรับทิฐิ เขาไม่ใช่คนร่ำรวย ดังนั้นจึงต้องทำงานหนักเพื่อหาเงินมาใช้จ่าย กระทั่งมีฐานะขึ้นมาในระดับหนึ่ง ทิฐิจึงคิดที่จะหยุดพักตัวเองจากการงาน แล้วเดินทางไปเรื่อย ๆ เพื่อเที่ยวชมโลกกว้าง เมื่อตัดสินใจได้ดังนั้น ทิฐิจึงจัดการฝากบ้านไว้กับญาติพี่น้อง แล้วเก็บสัมภาระออกเดินทางทันที ทิฐิเดินทางไปยังที่ต่าง ๆ ชมนั่นแลนี่ และพูดคุยกับผู้คนที่อยู่ในที่เหล่านั้นมากมาย การท่องโลกกว้างของทิฐิน่าจะทำให้เขามีความรู้ดี ๆ หรือเกิดทัศนคติใหม่ ๆ ขึ้นมาบ้าง แต่เมื่อไรก็ตามที่มีคนกล่าวคำซึ่งผิดไปจาก...

นิทานเซน...เรื่อง "เจริญสติในชีวิตประจำวัน" =================================== มักจะมีผู้ถามบ่อยๆว่า "จะบำเพ็ญภาวนาอย่างไร?...และควรจะปฏิบัติธรรมวิธีไหน?" แต่ไม่ค่อยมีใครรู้ว่าสามารถปฏิบัติธรรมในชีวิตประจำวันได้  ปฏิบัติในสิ่งแวดล้อมที่มีมายาและกิเลสได้ ลูกชายของคนทำขนมปังคนหนึ่ง เป็นคนมีน้ำใจเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ และเนื่องจากมีบ้านอยู่ใกล้วัด จึงนำขนมปัง 10 ลูก ไปถวายให้กับพระอาจารย์ที่วัดทุกวัน เมื่อพระอาจารย์รับประเคนแล้ว ก็จะเหลือลูกหนึ่งให้นำกลับไปทุกครั้ง และพูดกับเขาว่า “ข้ามอบให้กับเจ้า ไว้คุ้มครองลูกหลานของเจ้าต่อไปในภายภาคหน้า” วันหนึ่ง ชายหนุ่มนั้นคิดในใจว่า “ข้าส่งขนมปังไปให้ ทำไมต้องส่งกลับคืนมาด้วย ท่านอาจารย์ต้องมีความนัยอะไรแอบแฝงอยู่เป็นแน่” ดังนั้นชายหนุ่มนั้นจึงถามพระอาจารย์ถึงเรื่องนี้ พระอาจารย์ตอบว่า “ขนมปังเป็นสิ่งที่เจ้านำมา และข้ากลับมอบคืนให้เจ้าข้าทำผิดตรงไหน?” ชายหนุ่มนั้นเคยมีวาสนาต่อการปฏิบัติมาก่อนจึงเข้าใจได้ทันทีว่า เหตุปัจจัยที่ตนเองสร้างมา ย่อมจะต้องเป็นผู้รับผลอันนั้น คิดได้ดังนั้นแล้ว จึงขอบวชกั...

นิทานเซน...เรื่อง “ความหอมของดอกเหมยฮัว” ================================== เช้าวันหนึ่งของฤดูหนาว เศรษฐีคนหนึ่งก็ทำกิจวัตรของตนเหมือนกับที่เคยปฏิบัติทุกวัน ผ่านการนอนอันอบอุ่นมาทั้งคืน เมื่อกินอาหารเช้าอันอุดมสมบูรณ์แล้วก็จะเดินเล่นอยู่ในสวนที่มีอาณาเขตกว้างขวาง ก็เหมือนกับเศรษฐีทั่วๆไปที่เช้าขึ้นมาก็เดินเล่นอยู่ในสวนดอกไม้ เพราะนั่นคือสิ่งที่แสดงถึงฐานะและลักษณะของเศรษฐีโดยทั่วไป ในสวนอันกว้างใหญ่นั้นเศรษฐีไม่เคยปลูกดอกไม้ด้วยตัวเอง พวกเขาได้แต่เสพสุข จากผลสำเร็จอันยากลำบากของคนสวน ชมดอกไม้ก็เหมือนกับการตรวจงานในชีวิตประจำวัน เศรษฐีเห็นดอกไม้ในสวนบานสะพรั่ง ก็ดีใจที่สามารถมีสวนอย่างนี้ได้ ขณะที่กำลังเดินชมเพลินอยู่นั้น ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู เศรษฐีคนนั้นก็เปิดประตูสวนออกไป เห็นขอทานใส่เสื้อผ้าขาดๆ คนหนึ่ง ยืนตัวหนาวสั่นท่ามกลางลมหนาวด้านนอกขอทานนั้นพูดขึ้นว่า ”ท่านครับ ทำบุญทำทานให้กับคนยากด้วยเถิด ขออาหารกินสักหน่อยได้มั้ยครับ?" เศรษฐีนั้นบอกให้ขอทานรอสักเดี๋ยว แล้วก็เดินเข้าไปในครัว ยกอาหารอันร้อนกรุ่นมาชามหนึ่ง ขณะที่เศรษฐีกำลังจะยกอาหารให้กิน ขอทานคนนั้นพูด...

นิทานเซน...เรื่อง “เทพเจ้าแห่งกอบัว” =========================== มีชายคนหนึ่งมักจะไปบำเพ็ญภาวนาอยู่ในป่า รักษาศีลอย่างบริสุทธิ์และมีพลังศรัทธาเชื่อมั่นมาก ทุกวันจะต้องไปนั่งกรรมฐานวิปัสสนาที่ป่าแห่งนี้ วันหนึ่งนั่งสมาธิจนรู้สึกมึนหัว...เลยลุกขึ้นมาเดินเล่น บังเอิญเดินผ่านสระบัวแห่งหนึ่งเห็นดอกบัวกำลังออกดอกบานสะพรั่ง ดูงามตายิ่งนัก... ชายคนนั้นคิดว่า ดอกบัวงามอย่างนี้ หากเด็ดมาสักดอกแล้ววางไว้ข้างตัวดมกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกบัวไปด้วย คงจะทำให้สดชื่นขึ้น ดังนั้น เขาจึงเอี้ยวตัวไปเก็บมาหนึ่งดอก ขณะที่กำลังจะจากไป ได้ยินเสียงต่ำ ๆ แต่แฝงไว้ด้วยพลัง ถามมาว่า “ใคร? โอหังยังไงถึงมาขโมยดอกบัวของข้า?” ชายคนนั้นมองไปรอบๆ แต่ไม่เห็นมีอะไร เลยถามไปว่า “ท่านเป็นใคร? แล้วจะบอกได้ยังไงว่าดอกบัวนี้เป็นของท่าน” “ข้าเป็นเเทพจ้าที่ดูแลสระบัวแห่งนี้ ดอกบัวทั้งสระนี้ก็เป็นของข้า เสียแรงที่เป็นนักภาวนา...เหตุใดเจ้าจึงมาขโมยเด็ดดอกบัวของข้า เจ้าเกิดความโลภขึ้นมาในใจ ยังไม่รู้ตัวยังไม่รู้สึกสำนึกผิด ยังจะกล้ามาถามอีกว่า...ดอกบัวนี้เป็นของข้าหรือเปล่า?” ชายนั้นรู้สึกละอ...

นิทานเซน...เรื่อง “อิทธิพลของ...คำพูด” ========================== == ในอดีตมีพระเซนรูปหนึ่ง เขามีศิษย์เกียจคร้านเอาแต่ นอนหลับทั้งวัน วันหนึ่งศิษย์ผู้นี้นอนจนสา ยก็ยังไม่ตื่น ทำให้พระเซนไม่พอใจ จึงต่อว่าลูกศิษย์ว่า "เวลาสายขนาดนี้ ตะวันส่องจนแม้แต่ฝูงเต่ายั งพากันคลานออกนอกบึงบัวมารั บแสงแดดกันหมดแล้ว เหตุใดตัวเจ้ากลับมัวแต่นอน อยู่ได้" เวลาเดียวกันนั้นเอง บริเวณใกล้เคียงมีคนผู้หนึ่ งที่กำลังต้องการจับเต่าไปแ กงเป็นยา ให้มารดาซึ่งกำลังป่วยรับปร ะทาน เมื่อได้ฟังพระเซนบอกว่า มีเต่าออกมาจากบึง จึงได้รีบไปจับเต่ามาเชือด จากนั้นนำเนื้อมาปรุงเป็นแก งเต่า ทั้งยังแบ่งแกงเต่ามาให้พระ เซนเพื่อแสดงความขอบคุณที่ช ี้ทางให้อีกด้วย ฝ่ายพระเซน เมื่อทราบว่าการพูดจาโดยไม่ ได้ตั้งใจของตนเอง เป็นต้นเหตุแห่งการตายของบร รดาเต่า ก็เกิดความรู้สึกผิดอย่างยิ ่ง เพราะหากตนไม่เอ่ยปากพูดไปเ ช่นนั้น เต่าก็คงไม่โดนพบเห็น พระเซนจึงได้ให้คำมั่นกับตั วเองว่าต่อไปจะไม่เอ่ยปากพู ดจาอีกเลยตลอดชีวิต เพื่อเป็นการชดใช้บาปที่ทำไ ว้ ทั้งยังเป็นการป้องกันไม่ให ้เกิดความผิดพลาดเช่นนี้ขึ้ นอีกในภายภาคหน้า เวลาผ่านไป...

นิทานชวนคิด...เรื่อง “ยิ่งกว่า...นรก” ========================== มีคน ๆ หนึ่งเมื่อตายแล้ว วิญญาณล่องลอยไปในที่แห่งหนึ่ง ขณะที่กำลังจะเข้าประตู คนเฝ้าประตูถามว่า “เจ้าชอบกินหรือเปล่า? ที่นี่มีแต่ของกินที่วิเศษสุด เจ้าชอบนอนหรือเปล่า? ที่นี่จะนอนนานแค่ไหนก็ไม่มีใครรบกวน เจ้าชอบเล่นสนุกไหม? ที่นี่มีของเล่นทุกอย่างให้เลือก เจ้าเบื่อทำงานใช่ไหม? ที่นี่รับรองว่าไม่ต้องทำอะไร และไม่มีใครบังคับเจ้า” วิญญาณนั้นรู้สึกดีใจที่ได้อยู่ที่นี่ อิ่มแล้วก็นอน นอนพอแล้วก็เล่น เล่นไปกินไป พอผ่านไป 3 เดือน รู้สึกเริ่มจะเบื่อ จึงไปหาคนเฝ้าประตูนั้น “ใช้ชีวิตทุกวันอย่างนี้ ไม่เห็นจะดีตรงไหน เล่นมากจนเกินไป ก็ไม่เห็นจะสนุกอะไร? กินอิ่มเกินไป ก็ทำให้อ้วนขึ้นเรื่อย ๆ นอนมากเกินไป ก็ทำให้ความรู้สึกเฉื่อยชา ของานให้ข้าทำหน่อยได้มั้ย?” วิญญาณนั้นถาม “ขอโทษ ที่นี่ไม่มีงานให้ทำ” ยามเฝ้าประตูตอบ ผ่านไปอีก 3 เดือน วิญญาณนั้นทนไม่ได้แล้วจริง ๆ พูดกับยามอีกว่า “ข้าทนอยู่อย่างนี้ไม่ไหวอีกแล้ว ถ้าหากไม่ให้งานข้าทำ ข้ายอมตกนรกดีกว่า” ยามตอบว่า “เจ้านึกว่าที่นี่เป็นสวรรค์หรือ?...ตรงนี้คือนรกต่างหาก ม...

นิทานเซน...เรื่อง “เกลือ...ในน้ำเต้า” =========================== ลูกศิษย์คนหนึ่งมาถามพระอาจารย์ว่า “ ศิษย์นั่งสมาธิทุกวัน สวดมนต์บ่อยๆ นอนแต่หัวค่ำ ตื่นแต่เช้า จิตไม่คิดฟุ้งซ่าน ในสถานที่ปฏิบัติธรรมแห่งนี้ รู้สึกจะไม่มีใครขยันไปกว่าข้าพเจ้า แล้วทำไมถึงยังไม่รู้แจ้งสักที “ พระอาจารย์นำน้ำเต้า และเกลือหยาบให้ลูกศิษย์ แล้วบอกว่า “ เจ้านำน้ำเต้านี้ไปใส่น้ำให้เต็ม แล้วใส่เกลือเข้าไป ถ้าหากมันละลายทันที เจ้าจะรู้แจ้งทันที “ ลูกศิษย์ทำตามวิธีที่อาจารย์บอก สักครู่ก็กลับมาบอกว่า “ ปากน้ำเต้าเล็กไป ใส่เกลือลงไปมันไม่ละลาย เอาตะเกียบลงไปก็คนไม่สะดวก ดูแล้วศิษย์คงจะไม่สามารถรู้แจ้งได้แล้ว “ พระอาจารย์เลยเทน้ำออกไปบางส่วน ใส่เกลือลงไปแล้วเขย่า สักประเดี๋ยวเกลือก็ละลาย พระอาจารย์พูดต่อว่า “ ขยันทั้งวัน ไม่เหลือจิตปกติไว้บ้าง ก็เหมือนกับน้ำเต้าที่ใส่น้ำจนเต็มแล้วเขย่าไม่ได้ คนไม่ได้ จะละลายเกลือได้อย่างไร แล้วจะรู้แจ้งได้อย่างไร? “ “หรือว่าไม่ขยันแล้วจะรู้แจ้งได้ “ ลูกศิษย์ถาม “ การปฏิบัติธรรมก็เหมือนการดีดพิณ สายพิณตึงเกินไป ย่อมขาดง่าย สายพิณที่อ่อนเกินไ...

นิทานเซน...เรื่อง “ลืมตัวตนที่แท้จริง” ============================= จวงจื่อ กับนกประหลาดในสวนเตียวหลิง ขณะที่จวงจื่อเดินอยู่ในสวนเตียวหลิง ก็เห็นนกประหลาดตัวหนึ่งบินมาจากทิศใต้ ปีกของมันกว้างใหญ่ถึงเจ็ดศอก และนัยน์ตาใหญ่ถึงหนึ่งนิ้ว มันบินเฉี่ยวศีรษะของจวงจื่อ และลงเกาะที่กิ่งต้นเกาลัด “นั่นเป็นนกอะไรกัน!” จวงจื่ออุทาน “ปีกของมันออกใหญ่โต แต่บินได้สูงเพียงแค่นี้ ตาก็ใหญ่แต่มองไม่เห็น” จวงจื่อรวบอาภรณ์ให้กระชับและก้าวย่องไปขึ้นสายหน้าไม้ ตั้งท่าเล็งไปที่เหยื่อหมายยิง ขณะนั้นเองเขาก็เห็นจักจั่นกำลังเพลิดเพลินอยู่ใต้เงาไม้ ลืมทุกอย่างรอบตัวที่ด้านหลังของมันมีตั๊กแตนตัวหนึ่งกำลังคืบคลานมาเหยียดง้างขาหน้าเตรียมตะครุบจักจั่น โดยที่มันเองก็หลงลืมตัวเองสิ้นขณะที่กำลังจ้องเหยื่อ ส่วนนกประหลาดก็ย่องมาข้างหลังตั้งท่าพร้อมตะครุบตั๊กแตน จนลืมตัวตนอันแท้จริงไปเช่นกันขณะที่กำลังจับจ้องมุ่งหวัง จวงจื่อสั่นสะท้านต่อสิ่งทั้งหมดที่ได้เห็นนี้ “อา! สิ่งต่างๆ ไม่มีอะไรเลยนอกจากการทำลายล้างซึ่งกันและกัน!” จวงจื่อโยนหน้าไม้ทิ้งหันหลังกลับ รีบเดินออกจากสวน แต่คนเฝ้าสวนวิ่งไล่หลังมาพลางร้อ...

นิทานคุณธรรม...เรื่อง “3 x 8 = ?????” ========================== === เอี๋ยนหุยใฝ่ศึกษา มีคุณธรรมงดงาม เป็นศิษย์รักของขงจื้อ มีอยู่วันหนึ่ง เอี๋ยนหุยออกไปทำธุระที่ตลา ด เห็นผู้คนจำนวนมากห้อมล้อมอ ยู่ที่หน้าร้านขายผ้า เข้าไปสอบถามดู จึงรู้ว่าเกิดการพิพาทระหว่ างคนขายผ้ากับลูกค้า ได้ยินลุกค้าตะโกนเสียงดังโ หวกเหวกว่า “3 x 8 ได้ 23 ทำไมท่านถึงให้ข้าจ่าย 24 เหรียญล่ะ!” เอี๋ยนหุยจึงเดินเข้าไปที่ร ้าน หลังจากทำความเคารพแล้ว ก็กล่าวว่า “พี่ชาย 3 x 8 ได้ 24 จะเป็น 23 ได้ยังไง? พี่ชายคิดผิดแล้ว ไม่ต้องทะเลาะกันหรอก” คนซื้อผ้าไม่พอใจเป็นอย่างย ิ่ง ชี้หน้าเอี๋ยนหุยและกล่าวว่ า “ใครให้เจ้าเข้ามายุ่ง! เจ้าอายุเท่าไหร่กัน! จะตัดสินก็มีเพียงท่านขงจื้ อเท่านั้น ผิดหรือถูกมีท่านผู้เดียวที ่ข้าจะยอมรับ ไป ไปหาท่านขงจื้อกัน ” เอี่ยนหุยกล่าวว่า “ก็ดี หากท่านขงจื้อบอกว่าท่านผิด ท่านจะทำอย่างไร?” คนซื้อผ้ากล่าวว่า“หากท่านว ินิจฉัยว่าข้าผิด ข้ายอมให้หัวหลุดจากบ่า! แล้วหากเจ้าผิดล่ะ?” เอี๋ยนหุยกล่าวว่า “หากท่านวินิจฉัยว่าข้าผิด ข้ายอมถูกปลดหมวก (ตำแหน่ง)” ทั้งสองจึงเกิดการเดิมพันขึ ้น เมื่อขงจื้อสอบถามจนเกิ...

นิทานคุณธรรม...เรื่อง “วจีประหาร” ========================= ==   ในครั้งพุทธกาล ชายคนหนึ่งไม่พอใจพระพุทธเจ ้าที่ทรงให้ญาติของตนบวชเป็ นภิกษุ จึงเข้าไปเฝ้าแล้วด่าด้วยถ้ อยคำหยาบคาย พระพุทธเจ้าทรงรอจนชายคนนั้ นด่าว่าจนจบ จึงตรัสถามว่า  “ท่านเคยจัดของต้อนรับแขกที ่มาเยี่ยมที่บ้านบ้างหรือไม ่” เมื่อเขาตอบว่า “เคย” พระพุทธองค์จึงตรัสถามอีกว่ า “ถ้าแขกไม่บริโภค ของเหล่านั้นจะตกเป็นของใคร ” เขาตอบว่า “เป็นของข้าพเจ้าตามเดิม” พระพุทธองค์จึงตรัสว่า “ในเรื่องนี้ก็เช่นเดียวกัน ท่านด่าเราผู้ไม่ด่าตอบ ท่านโกรธเราผู้ไม่โกรธตอบ เราไม่รับคำด่าของท่าน ฉะนั้น คำด่าเป็นต้น ย่อมตกเป็นของท่านตามเดิม” เรื่องนี้สะท้อนให้เห็นว่า การทำลายกันด้วยวาจาจะก่อทุ กข์ได้ ก็ต่อเมื่อผู้ถูกด่ารับไว้เ ท่านั้น ถ้าไม่รับไว้ คำด่านั้นก็ไม่มีพิษสงอะไรก ับจิตใจ ความโกรธ ความรุ่มร้อนต่าง ๆ จะถูกจำกัดขอบเขตให้อยู่เฉพ าะในตัวของผู้สร้างมันขึ้นม าเท่านั้น เข้าทำนองของของตน เมื่อไม่มีผู้รับ ก็ต้องเป็นของตนวันยังค่ำ แม้คำเท็จ คำส่อเสียด เป็นต้น ในชีวิตจริง การจะมีสติและปฏิบัติได้อย่ างนั้นอาจดูเหมือนเหลือวิสั ย แต่เมื่อ...

นิทานชวนคิด...เรื่อง “คนเหมือนกัน...แต่ไม่เหมือนกัน” ========================================= นานมาแล้ว มีชายสองคนมาจากหมู่บ้านเดียวกัน ได้เข้ามารับใช้พระราชาในวังพร้อมๆกัน คนหนึ่งได้เป็นมหาดเล็ก ส่วนอีกคนได้เป็นนายแบกเกี้ยว วันหนึ่ง พระราชาทรงออกประพาสป่าโดยนั่งเกี้ยวไป ซึ่งมหาดเล็กและนายแบกเกี้ยวทั้งสองคนได้ติดตามไปด้วยระยะทางในการเดินทางไกลมาก เมื่อมาถึงกลางทาง นายแบกเกี้ยวรู้สึกเหน็ดเหนื่อยมาก จึงคิดน้อยใจว่า...ทำไมตนเองถึงต้องเป็นได้แค่นายแบกเกี้ยว จึงพูดขึ้นด้วยเสียงประชดประชันว่า "คนเหมือนกัน...แต่ไม่เหมือนกัน" พูดแบบนี้ซ้ำไปซ้ำมาตลอดทาง เมื่อเดินทางไปถึงจุดพัก พระราชาก็เรียกนายแบกเกี้ยวมาเข้าเฝ้า พระราชาสั่งนายแบกเกี้ยวว่า "เจ้าลงไปดูที่ใต้ถุนสิว่ามีอะไรเกิดขึ้น ?" นายแบกเกี้ยว รู้สึกดีใจมากที่พระราชาไว้วางพระทัย ใช้ให้ตนลงไปดู นายแบกเกี้ยวจึงรีบวิ่งไปดู แล้ววิ่งกลับมากราบทูลพระราชาว่า "มีแมวกำลังออกลูกอยู่ พะยะค่ะ" พระราชาถามว่า "แล้วลูกแมวมีกี่ตัวล่ะ?" นายแบกเกี้ยว ก็วิ่งลงไปดูที่ใต้ถุนอีกครั้ง และกลับมากรา...

นิทานชวนคิด ...เรื่อง "เจ้าแม่กวนอิมแสดงธรรม" ========================== ======== ฮ่องเต้องค์หนึ่งโปรดเสวยหอ ยมือแมวมาก ชาวประมงจะต้องนำหอยมาส่งใน วังทุกๆวัน วันหนึ่งขณะที่พ่อครัวแกะเป ลือกหอยอยู่เห็นด้านในมีลัก ษณะแข็งๆ มองดูเหมือนรูปเจ้าแม่กวนอิ ม รูปทรงสวยงาม ดูแล้วให้เกิดความน่านับถือ และศรัทธายิ่งนัก พ่อครัวเลยรีบนำไปถวายฮ่องเ ต้...ฮ่องเต้ได้นำหอยนี้ไปใ ส่ไว้ในผอบทองคำ แล้วนำไปไว้ที่วัด เพื่อให้ชาวเมืองได้สักการะ บูชา​ เมื่อฮ่องเต้ออกว่าราชการจึ งถามเหล่าขุนนางว่า “การปรากฏตัวของพระโพธิสัตว ์เป็นเรื่องที่น่าประหลาดยิ ่งนัก ไม่ทราบว่าจะเป็นนิมิตหมายท ี่ดีหรือเกิดลางดีอะไรหรือเ ปล่า?”​ ขุนนางท่านหนึ่งตอบว่า เรื่องนี้เกินกว่าที่คนธรรม ดาจะรู้ได้ ที่ภูเขาต้าฮว๋า มีอาจารย์เซนท่านหนึ่ง สามารถเข้าถึงธรรมที่ล้ำลึก ได้ หากพระองค์ต้องการจะทราบเรื ่องนี้ก็ไปนิมนต์เชิญมาที่ใ นวังได้​ เมื่อพระอาจารย์มาถึงในวัง ได้พูดกับฮ่องเต้ว่า “วัตถุไม่มีสิ่งใดตอบสนอง แต่เป็นการก่อให้เกิดความศร ัทธาและเชื่อมั่น​ เมื่อผู้ที่พระโพธิสัตว์ต้อ งการฉุดช่วย ก็จะปรากฏตัวออกมา เพื่อแสดงธรรม ครั้งนี้ที่...