นิทานธรรม...เรื่อง "เต่าไม่สำรวมปาก"

นิทานธรรม...เรื่อง "เต่าไม่สำรวมปาก"
==========================

ณ ป่าแห่งหนึ่ง มีเต่าตัวหนึ่งคลานต้วมเตี้ยมอยู่ริมสระน้ำ ซึ่งกำลังแห้งขอดลงทุกที พญาหงส์สองตัวบินผ่านมาพบเข้า จึงแวะสนทนา ต่อไปนี้เป็นคำสนทนาของสัตว์ทั้งสอง

หงส์ - สวัสดีจ๊ะปู่เต่า

เต่า - สวัสดีเจ้าหงส์น้อย

หงส์ - น้ำในสระกำลังจะแห้งขอดหมดแล้ว ท่านมาคลานอยู่ทำไม ทำไมไม่ไปอยู่ที่อื่น

เต่า - เกิดที่นี้ก็ขอตายที่นี่แหละสหายเอ๋ย จะให้ข้าไปไหน

หงส์ - ไปอยู่ที่อื่น ซึ่งมีน้ำบริบูรณ์ บรรยากาศร่มรื่นกว่านี้สิ

เต่า - ที่ไหนล่ะ

หงส์ - ที่ป่าโน้น ไกลจากนี้ไปประมาณโยชน์หนึ่ง มีสระน้ำกว้างใหญ่ มีดอกบัวบานสวยงามมาก มีหมู่ปลาแหวกว่ายไปมาเป็นเพื่อนท่านด้วย ท่านควรไปอยู่ที่นั่น

เต่า - จะไปได้อย่างไรเล่าสหาย ข้าไปไหนก็ช้า คลานไปอย่างนี้สักกี่ปีกี่ชาติ จะถึง

หงส์ - ไม่เป็นไร พวกเราจะพาท่านไปเอง

เต่า - ข้าบินไม่ได้นะ

หงส์ - ไม่เป็นไร เราจะคาบไม้สองข้าง ให้ท่านคาบตรงกลาง แล้วเราจะพาท่านบินไปเอง ขออย่างเดียว ...
เต่า - ขออะไร

หงส์ - ขอท่านอย่าเปิดปากพูดอะไรเป็นอันขาด ขณะเราพาท่านบินอยู่

หงส์สองตัวคงเห็นว่าเต่าตัวนี้ช่างเจรจา ขณะพาเหาะ แกอาจเหงาปากชวนคุยโน่นนี่แล้วหล่นตุ๊บลงมาตายก็ได้ จึงให้เต่ารับคำมั่นว่าจะไม่พูดอะไร

เมื่อหาไม้มาได้แล้ว หงส์สองตัวก็หามเต่าบินขึ้นฟ้า ลอยลิ่วๆ ผ่านตามนิคมต่างๆ จวนจะถึงที่หมายอยู่รอมร่อ บังเอิญผ่านหมู่บ้านแห่งหนึ่ง มีเด็กจำนวนหนึ่งเล่นกันอยู่ เด็กน้อยคนหนึ่งแหงนหน้าดูก็อ้าปากค้าง

"เฮ้ยๆ ๆ" ร้องได้คำเดียวยังกับแผ่นเสียงตกร่อง

เจ้าหนูชี้ให้ทุกคนดู คราวนี้ต่างก็ร้องขึ้นพร้อมกันว่า "เฮ้ยๆๆ"

"เจ้าข้าเอ๊ย มาดูหงส์หามเต่า" เสียงร้องบอกกันเป็นทอดๆ

"ไอ้เต่าแกหล่นแน่ คอยดูเถอะ มีหวังหล่นลงมาตายแน่ๆ ตายเมื่อไหร่ข้าจะได้เอาเจ้ามาแกงกิน ให้อร่อยเชียว" เสียงเจ้าหนูคนหนึ่งตะโกน

เต่าได้ยินก็ฉุน หนอยแน่ข้าหามหงส์แท้ๆ แต่พวหเจ้ามาว่าหงส์หามข้า แถมยังหวังให้ข้าหล่นลงไปให้มันแกงกินอีก จึงเปิดจะปากพูดว่า

"พวกกุ๊ยเอ๊ย ได้แต่เห่าอยู่นั้นแหละ รอชาติหน้าตอนสายๆ เถอะ"

ยังไม่ทันได้พูด เต่าหล่นหลุดจากท่อนไม้ ลอยลิ่วๆ ลงมาตกถูกฟื้นดังปึ๊ก กระดองแตกละเอียดและถึงความตายในที่สุด


คติธรรมในเรื่องนี้ก็คือ...

"กาเยน สํวโร สาธุ สาธุ วาจาย สํวโร
มนสา สํวโร สาธุ สาธุ สพฺพตฺถสํวโร"

สำรวมกาย เป็นการดี สำรวมวาจา เป็นการดี
สำรวมใจ เป็นการดี สำรวมทุกทวาร เป็นการดี