นิทานเซน...เรื่อง “จดหมายของแม่”

นิทานเซน...เรื่อง “จดหมายของแม่”
=========================

พระอาจารย์ท่านหนึ่งขณะที่ยังเป็นสามเณร เป็นคนที่ฉลาดหลักหลักแหลม พูดจาฉะฉาน ได้พบกับฮ่องเต้หลายครั้ง และได้รับพระราชทานรางวัลมาทุกครั้ง ของที่ได้รับพระราชทานมา สามเณรนั้นจะส่งกลับไปให้มารดา เพื่อเป็นการแสดงความกตัญญู

แต่มารดาตอบจดหมายกลับมาว่า

"สิ่งที่เจ้าส่งมานั้นเป็นของพระราชทาน แม่ย่อมรู้สึกชื่นชมยินดี  แต่เมื่อตั้งแต่แรก ที่ตั้งใจจะให้เจ้าบวชเรียน ก็เพื่อจะให้เจ้าเป็นผู้ที่ตั้งใจปฏิบัติธรรมให้ถูกต้อง เพื่อให้หลุดพ้นจากความเป็นทุกข์กับเกียรติยศชื่อเสียงเงินทองหากว่ายังหลงชื่นชอบอยู่กับสิ่งจอมปลอมแบบทางโลก ก็เท่ากับเป็นการผิดไปจากความตั้งใจแต่แรกของแม่...หวังว่าเมื่อได้อ่านจดหมายของแม่แล้ว ลองไตร่ตรองให้ละเอียดถี่ถ้วน...

อะไรคือการปฏิบัติธรรมที่แท้จริง? อะไรคืออาจารย์ของฟ้าดิน?"

หลังจากที่สามเณรนั้น ได้อ่านจดหมายจากมารดา ก็ได้ตั้งใจปฏิบัติตนเป็นบรรพชิตที่ประพฤติธรรมเผยแพร่ธรรมะและฉุดช่วยผู้คนดังคัมภีร์ที่กล่าวไว้ว่า....

"หวังจะให้เวไนยสัตว์ทั้งหลายหลุดพ้นจากทุกข์  ไม่ได้เพื่อหวังวิงวอนให้ตัวเองสุขสงบ"

หลังจากนั้น สามเณรท่านนั้นก็ฝากคนไปแจ้งข่าวกับมารดาว่า

"หน้าร้อนปีนี้จะขอลากลับไปเยี่ยมแม่"

มารดาก็ส่งจดหมายตอบมาว่า "เมื่อแม่ส่งเจ้าไปบวชเรียน เจ้าก็กลายเป็นคนของศาสนา...เป็นคนของเหล่าเวไนย ไม่ใช่เป็นคนของแม่เพียงคนเดียวแล้ว ต่อจากนี้ไป...เจ้าควรจะเป็นบุตรของพุทธะ...กตัญญูต่อครูอาจารย์ ใกล้ชิดพระรัตนตรัย...ไม่ควรจะนึกถึงแม่แต่เพียงผู้เดียว ความคิดที่จะกลับบ้านในหน้าร้อนนี้ ยกเลิกเสียเถิด"

ปัญญาเซน : บุคคลที่บวชเป็นสงฆ์แล้ว...ย่อมเปลี่ยนสถานะของตนกลายเป็น "ศากยบุตร"...ละทิ้งซึ่งความผูกพันส่วนตนทั้งปวง...มุ่งทำกิจทั้งหลายเพื่อการโปรดสรรพสัตว์ร่วมโลกให้หลุดพ้นจากทุกข์...