นิทานเซน...เรื่อง "ถึงเวลา...ต้องปล่อยวาง"

นิทานเซน...เรื่อง "ถึงเวลา...ต้องปล่อยวาง"
===============================

อิกคิวเป็นเณรน้อยที่ชาญฉลาดมาก พระอาจารย์ของเขามีถ้วยน้ำชาที่หวงแหนอยู่ใบหนึ่ง เป็นของล้ำค่าที่หายาก วันหนึ่ง อิกคิวขาดความระมัดระวังทำถ้วยน้ำชาแตก ในใจเณรน้อยร้อนรนกระวนกระวายยิ่งนัก ระหว่างที่ไม่รู้จะทำอย่างไรกับเศษถ้วยในมือ ทันใดนั้นได้ยินเสียงฝีเท้าพระอาจารย์เดินมา จึงรีบซ่อนเศษถ้วยไว้ด้านหลัง พอเห็นหน้าพระอาจารย์ก็รีบถามขึ้นว่า

“พระอาจารย์ขอรับ ทำไมคนเราต้องตายขอรับ”

“นี่เป็นกฎธรรมชาติ” พระอาจารย์อธิบาย “ไม่เพียงแต่คนเท่านั้น สรรพสิ่งในโลกล้วนเป็นเช่นนี้ ถึงเวลาของมันก็ต้องจากไป”

ได้ฟังดังนั้นอิกคิวจึงยื่นเศษกระเบื้องถ้วยน้ำชาออกมาแล้วพูดกับพระอาจารย์ว่า “พระอาจารย์ขอรับ ถ้วยน้ำชาของท่านก็ได้เวลา...ถึงฆาตแล้วขอรับ”

เมื่อพระอาจารย์ได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า

"ทุกสิ่งย่่อมสูญสลายไปตามกาลเวลา ไม่มีสิ่งใดยั่งยืน ไม่มีสิ่งใดจริงแท้แน่นอน ทุกอย่างล้วนเป็นสิ่งสมมุติ เจ้าจงอย่ายึดมั่นถือมั่น...ถ้วยชาแตกก็เป็นเรื่องธรรมดา เป็นสัจจธรรมของโลก"

เณรน้อยพยักหน้า เข้าใจถึงหลักธรรมแห่งความจริง ด้วยความสบายใจ

การละ การวางนั้นยากนัก ถ้วยน้ำชาโบราณเป็นของหายากที่ล้ำค่า แต่ถ้าไม่ยึดติดก็สามารถละได้วางได้

คนเรามีเกิด แก่ เจ็บ ตาย สรรพสิ่งเกิดขึ้น ตั้งอยู่ เสื่อม แล้วก็ดับได้ เกิดเกิดดับดับ เป็นเช่นนี้แล