นิทานเซน...เรื่อง "จิตปกติ"
===================
==
มีคนถามอาจารย์เซนฮุ่ยไห่ว่า “ท่านอาจารย์มีอะไรที่แตกต่างจากคนอื่นหรือไม่ขอรับ”
อาจารย์ฮุ่ยไห่ตอบว่า “มี”
“คืออะไรขอรับ”
อาจารย์ฮุ่ยไห่ตอบว่า “ยามที่ข้ารู้สึกหิวข้าก็กินข้าว รู้สึกเพลียข้าก็นอน”
“อย่างนี้แตกต่างกับผู้อื่นตรงไหน ใครๆ ล้วนเป็นเช่นนี้ มีตรงไหนแตกต่างขอรับ”
อาจารย์ฮุ่ยไห่ตอบว่า “ต้องไม่เหมือนกันแน่นอน”
“ไม่เหมือนอย่างไรขอรับ”
อาจารย์ฮุ่ยไห่ตอบว่า “เวลากินข้าว พวกเขามักจะคิดถึงเรื่องอื่นๆ ไม่ตั้งใจกินข้าว ยามหลับพวกเขาก็มักจะฝัน นอนอย่างไม่สงบ แต่ข้ากินข้าวก็คือกินข้าว อะไรก็ไม่คิดทั้งนั้น แต่ไหนแต่ไรมาเวลาที่ข้านอนจะไม่ฝัน ฉะนั้นจะนอนอย่างสงบ นี่คือข้อแตกต่าง”
อาจารย์ฮุ่ยไห่พูดต่อว่า “คนในโลกนี้น้อยคนนักที่จะทำใจเป็นหนึ่งเดียว พวกเขาวนเวียนไปมาอยู่ระหว่างผลประโยชน์ ชื่อเสียง ความเสื่อม ความรัก ก่อให้เกิดความคิดคำนึง คิดฟุ้งซ่านร้อยแปด พวกเขาหยุดอยู่แค่เปลือกนอกของชีวิตไม่อาจรุดหน้าได้ นี่คืออุปสรรคใหญ่หลวงในชีวิตของพวกเขา และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงหลงทาง ค้นหาตัวตนไม่พบ สูญเสียซึ่ง “จิตปกติ” ควรจะรู้ว่า มีเพียงแต่หลอมรวมจิตใจเข้ากับโลกนี้ ใช้ดวงจิตรับรู้ถึงชีวิต จึงจะค้นพบสัจธรรมแก่นแท้ของชีวิตได้
หากไร้ซึ่งจิตปกติ ก็ไม่อาจเข้าใจแก่นแท้ของชีวิต ไม่อาจลิ้มรสความสุขของชีวิตได้
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น