นิทานสอนใจ...เรื่อง "ความรัก...ของพ่อ"

ไม่มีข้อความกำกับภาพอัตโนมัติ
นิทานสอนใจ...เรื่อง "ความรัก...ของพ่อ"
============================

เช้าวันหนึ่ง...ผมเดินออกจากบ้าน ในมือมีผ้าเช็ดหน้าสีชมพูที่ต้องการเอาให้เป็นของขวัญวันเกิดแฟนของผม เธอเป็นหญิงสวยมาก เป็นดาวคณะของมหาลัย 

ก่อนผมจะออกไปพบเธอ เธอโทรมาหาผม ผมจึงวางผ้าเช็ดหน้าที่ผมบรรจงพับไว้บนโต๊ะ หลังจากการพร่ำบอกรักกันด้วยถ้อยคำหวานหูเป็นเวลานานทีเดียว ผมปรี่ออกจากบ้านไปหาเธอ โดยไม่ลืมผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น ผมเห็นพ่อของผมถือมันออกมา ในผ้าผืนนั้นมีรอยเลือด

"พ่อ...พ่อทำอะไรกับผ้าเช็ดหน้าผืนนี้เนี่ย !" ผมโพล่งถามด้วยความ โมโห

พ่อหน้าซีดทันที "ไอ้เหมียว...มันโดนกัด พ่อเลยเอาผ้าไปเช็ดเลือดมัน...”

"พ่อรู้ไหม ผมกำลังจะเอาผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ไปให้แฟนผม"

พ่อนิ่งเงียบ ไม่มีคำพูดใดๆ ออกจากปาก...ผมรู้สึกเกลียดจริงๆ เวลาพ่อเงียบเมื่อจนกับปัญหา ความโมโหสั่งผมให้ทำได้แม้กระทั่งด่าว่าพ่ออย่างรุนแรงและเกือบทำร้ายพ่อ

พ่อเบือนหน้า "พ่อขอโทษ มานี่..."

พ่อยื่นมือมารับผ้าเช็ดหน้าผืนนั้น แล้วพูดว่า

"พ่อจะเอาไปซักให้เอง"

ผมโกรธพ่อถึงกับไม่ยอมคุยกับพ่อเป็นเวลานานพอควรไม่ยอมลงจากบ้านเป็นเวลาเกือบทั้งสองวันที่ผมไม่เจอหน้าคนในบ้าน หมกตัวอยู่กับห้อง มีเพียงแม่เท่านั้นที่คอยส่งข้าวให้ผม
ยามเมื่อผมมองตาแม่ครั้งใด...ทุกครั้ง ดวงตาแม่จะแดงปรี่ด้วยน้ำตา ผมเริ่มรู้สึกตัวว่า บางทีผมอาจจะทำเกินไปกับพ่อและคนในบ้าน ผมเห็นแม่เสียใจ ผมก็รู้สึกว่าผมทำเกินไปหรือเปล่า ผมยอมออกมาจากห้อง แต่ผมไม่เห็นพ่อ

ผมเดินออกมาที่บริเวณลานซักผ้า เห็นกะละมังยังมีผ้าที่ยังไม่ซักหลายผืน ข้างๆ กองผ้ามีกองเลือดอยู่พอสมควร ผมมองไปที่ราวตากผ้า มีผ้าเช็ดหน้าของผมตากไว้ ถึงแม้ว่าคราบเลือดยังคงติดอยู่กับผ้าเช็ดหน้าอยู่บ้าง ผมก็รู้ว่า...พ่อยังห่วงใยผม ยังแคร์ผมอยู่ ผมตั้งใจว่าเมื่อผมได้พบหน้าพ่อในวันนี้ ผมจะบอกพ่อว่า

“พ่อครับ....ผมขอโทษครับพ่อ”

แต่พอผมหันหน้าจะกลับเข้าบ้าน...ก็พบกับแม่...แม่ร้องไห้มาแต่ไกล วิ่งเข้ามากอดผม

"ลูก...พ่อเสียแล้วนะ...พ่อจากพวกเราไปแล้ว..."

ผมอึ้งกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น น้ำตาไหลพราก...แม่เล่าเรื่องและลำดับเหตุการณ์ทั้งหมดให้ผมฟัง ทำให้ผมรู้ว่า พ่อป่วยเป็นโรคทางเดินหายใจติดเชื้อ รอยเลือดที่เห็นนั้นคือเลือดที่พ่อจามออกมา พ่อไม่ได้ตั้งใจและก็ไม่รู้ว่าผ้าเช็ดหน้าผืนนั้นเป็นของใคร...พ่อคิดว่าผ้าผืนนั้นเป็นของที่แม่ซื้อมาใหม่ เพื่อเป็นของขวัญวันเกิดพ่อ

"พ่อกำชับแม่มาตลอดว่า อย่าบอกลูกเด็ดขาดว่าพ่อป่วย เพราะลูกกำลังโกรธ "

"ทำไมล่ะครับ"

"พ่อกลัวเราจะเสียใจ แล้วไม่ได้ออกไปเที่ยวกับแฟน"

ผมอึ้งเป็นครั้งที่สอง พ่อบอกแม่ด้วยว่า

“ถ้าพ่อเสียวันนี้...อย่าเพิ่งบอกลูก ให้ลูกไปเที่ยวกับแฟนก่อน พ่อไม่อยากให้ลูกเป็นทุกข์พลาดโอกาสอย่างนี้ เพราะพ่อคนเดียว พ่อบอกด้วยว่าพ่อซักผ้าเช็ดหน้าให้แล้ว มันไม่สะอาดหรอก แต่พ่อบอกว่าพ่อของลูกทำดีที่สุดแล้ว"

ผมกอดแม่ร้องไห้...วันนี้จะเป็นวันเกิดแฟนผม...แต่ก็เป็น “วันตายของพ่อ” ด้วยเช่นกัน...มันเป็นวันที่อยู่ในความทรงจำตลอดไป สิ่งที่ผมต้องการทำมากที่สุดในชีวิตขณะนี้...ผมไม่สามารถทำได้อีกแล้ว คำพูดที่ผมอยากพูดกับพ่อมากที่สุด...ผมก็ไม่สามารถพูดกับพ่อได้อีกแล้ว...ผมได้แต่จุดธูปหน้าโลงศพพ่อแล้วพูดว่า

“พ่อครับ...ผมขอโทษ”

ความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

โพสต์ยอดนิยมจากบล็อกนี้

นิทานธรรม...เรื่อง "หงส์ทองคำ"

รูปภาพ
นิทานธรรม...เรื่อง "หงส์ทองคำ" ========================= ในสมัยหนึ่ง พระพุทธเจ้าประทับอยู่วันเชตวัน เมืองสาวัตถี ทรงปรารภภิกษุณีชื่อ ถุลนันทา ผู้ไม่รู้จักประมาณในการบริโภคกระเทียม สร้างความเดือดร้อนให้ชาวบ้าน ได้ตรัสอดีตนิทานมาสาธก ว่า... กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว พระโพธิสัตว์เกิดเป็นพราหมณ์ตระกูลหนึ่ง มีภรรยาและลูกสาว ๓ คน ชื่อ นันทา นันทวดี และสุนันทา พอลูกสาวทั้ง ๓ ได้สามีแล้วทุกคน พราหมณ์ก็เสียชีวิตไปเกิดเป็นหงส์ทองคำระลึกชาติได้ วันหนึ่งได้เห็นความลำบากของนางพราหมณีและลูกสาวของตนที่ต้องรับจ้างคนอื่นเลี้ยงชีพ จึงเกิดความสงสาร ได้โผบินไปจับที่บ้านนางพราหมณีแล้วเล่าเรื่องราวให้นางพราหมณีและลูกสาวฟัง และได้สลัดขนให้แก่พวกเขาเหล่านั้นคนละหนึ่งขนแล้วก็บินหนีไป หงส์ทองได้มาเป็นระยะๆ มาครั้งใดก็สลัดขนให้ครั้งละหนึ่งขนโดยทำนองนี้ นางพราหมณีและลูกสาวจึงร่ำรวยและมีความสุขไปตามๆ กัน ต่อมาวันหนึ่งนางพราหมณีเกิดความโลภอยากได้มากกว่าเดิมจึงปรึกษากับลูกๆ ว่า "ถ้าหงส์มาครั้งนี้ พวกเราจะจับถอนขนเสียให้หมด เพื่อจะได้มีทรัพย์สมบัติมาก" พวกลูกๆ ไม่เห็นดีด...
อ่านเพิ่มเติม

นิทานสอนใจ...เรื่อง "คนที่ไม่ถูกนินทา"

รูปภาพ
นิทานสอนใจ...เรื่อง "คนที่ไม่ถูกนินทา" =========================== วันหนึ่ง มี ตา กับหลานชาย ต้องเดินทางไกล ไปหาญาติที่อยู่ต่างเมือง โดยมีม้าเป็นพาหนะไว้เดินทาง ทั้งหมดจะต้องผ่านเมืองต่างๆ แต่ระหว่างทาง ด้วยความกตัญญูของหลานชาย เห็นตาผู้ชรา จึงขอให้ตา นั่งบนหลังม้า เพราะความเป็นห่วงเป็นใย แต่เมื่อเข้ามาในเมืองหนึ่ง ชาวบ้านต่าง ซุบซิบนินทาว่า “ต๊าย ดูสิ เป็นผู้ใหญ่ซะปล่าว ทำเป็นสำออย ใช้แรงงานเด็ก ตัวเองสบายเลยนะ” เมื่อ ตา ได้ยินเช่นนั้น จึงไม่อยากให้เป็นที่นินทาของใคร จึงบอกให้หลานชาย ขึ้นมาขี่ม้าแทน จนมาถึงอีกเมืองหนึ่ง ชาวบ้านเมืองนี้ก็ นินทา ว่าร้ายหลานชายว่า “ดู ดู๊ ดู ดู มันทำ ทำไม ถึงทำกับตาแก่ๆได้” เมื่อหลานได้ยินเช่นนั้น จึงให้ตาขึ้นมาขี่ม้าด้วยอีกคน พร้อมพูดว่า “ดูซิ ว่าจะมีใครนินทาพวกเราอะไรอีกไหม” ต่อมา เมื่อมาถึงอีกเมืองหนึ่ง ก็ไม่พ้นการโดนนินทาของชาวบ้าน “โถ่ ๆ ๆ เจ้าม้าช่างน่าสงสาร ทำไมเจ้านายของแกถึงใจร้าย ใจดำ ใช้งานหนักเกินไปจริงๆ” ทั้งคู่ จึงตัดปัญหา ลงจากหลังม้า และย่างเท้าเดินไปแทน แต่แล้ว ก็ต้องมาผ่านเมือง อีกเมืองหนึ...
อ่านเพิ่มเติม

นิทานสอนหญิง...เรื่อง "ความลับในกำมือ"

รูปภาพ
นิทานสอนหญิง...เรื่อง "ความลับในกำมือ" =============================== ชายยากจนคนหนึ่ง...ทำงานหาเช้ากินค่ำ เขามีลูกสาววัยรุ่นอยู่คนหนึ่งหน้าตาสะสวย รูปร่างดี และมีเด็กวัยรุ่นชายมาคอยจีบอยู่เป็นประจำ... วันหนึ่ง...คุณพ่อถามลูกสาวที่กำลังก้าวเข้าสู่วัยรุ่น "อยากรู้ไหมว่าในมือพ่อมีอะไร" ลูกสาวพยักหน้า "ถ้าอยากรู้ต้องเอามือเขกพื้น ๓ ที" ลูกสาวทำตาม "ไม่พอ ต้อง ๕ ที" และเปลี่ยนเป็น ๑๐ ที จนถึง ๑๕ ที จนลูกสาวเริ่มร้องอุทธรณ์ "โอ้โฮ แล้วเมื่อไหร่จะทราบเสียทีคะว่า ในมือพ่อมีอะไร" เมื่อคุณพ่อแบมือออก ในมือมันก็แค่เหรียญ ๕ บาทธรรมดาๆ นี่เอง คุณพ่อหัวเราะ แล้วกำเหรียญ ๕ บาทเอาไว้เหมือนเดิม "อยากดูอีกไหม ถ้าอยากดูต้องเขกพื้น ๑๐ ที" "หนูรู้แล้ว ไม่อยากดูแล้วค่ะ" "เอ้า ... เขกพื้นทีเดียวก็ได้" "ก็เห็นแล้ว ไม่อยากดูอีกแล้ว เบื่อ" "ถ้าอย่างนั้น ให้ดูฟรีๆ ก็ได้" พ่อแบมือออก ลูกสาวก็ดูไปอย่างนั้นเอง คุณพ่อจึงสอนว่า "นี่แหละลูก อะไรที...
อ่านเพิ่มเติม