นิทานเซน...เรื่อง “ไม่เปียกปอนหนึ่งคน”

นิทานเซน...เรื่อง “ไม่เปียกปอนหนึ่งคน”
===========================

คราหนึ่ง อาจารย์เซนเรียกศิษย์สามคนมาพบ จากนั้นเขียนบทกวีขึ้นบทหนึ่ง ความว่า “พิรุณโปรยปราย สองคนก้าวย่าง ไม่เปียกปอนหนึ่งคน”

จากนั้นจึงเอ่ยถามเหล่าศิษย์ว่า "พวกเจ้ามีความคิดเห็นอย่างไรกับกวีบทนี้ เหตุใดจึง 'ไม่เปียกปอนหนึ่งคน' จงลองตอบออกมาดู"

ศิษย์คนแรกกล่าวตอบว่า "สองคนเดินอยู่ท่ามกลางฝน แต่คนหนึ่งไม่เปียกฝน เหตุผลง่ายดายยิ่ง นั่นย่อมเป็นเพราะคนผู้นั้นต้องสวมใส่เสื้อกันฝนอย่างแน่นอน"

อาจารย์เซนไม่มีปฏิกริยาตอบสนองต่อคำตอบนั้น หันไปถามศิษย์คนที่สองว่า “เจ้าเล่า เห็นว่าอย่างไร?”

ศิษย์คนต่อมาตอบว่า "คำตอบแรกย่อมไม่ถูกต้อง เพราะคำตอบที่แท้จริงย่อมไม่ง่ายดายขนาดนั้น สองคนเดินอยู่กลางฝน แต่คนหนึ่งไม่เปียก นี่ช่างผิดปกติอย่างยิ่ง ข้าคิดว่าต้องเป็นเพราะสถานที่ที่ทั้งสองเดินอยู่เป็นเขตที่บรรจบกันระหว่างพื้นที่ที่ฝนตกและพื้นที่ที่ฝนไม่ตก คนหนึ่งเดินอยู่ด้านที่มีฝน ส่วนอีกคนเดินอยู่ด้านที่ฝนไม่ตก จึงไม่เปียกปอน"

อาจารย์เซนได้ฟังคำตอบนี้ เพียงแต่ยิ้มออกมาน้อยๆ พลางเอ่ยถามศิษย์คนสุดท้าย ว่าคิดเห็นอย่างไร

ศิษย์คนที่สามตอบว่า "คำตอบที่ศิษย์พี่ทั้งสองตอบมาทั้งการสวมเสื้อกันฝน และเดินอยู่ในเขตที่บรรจบกันระหว่างพื้นที่ที่ฝนตกและพื้นที่ที่ฝนไม่ตกล้วนเกินความเป็นไปได้ จริงๆแล้วคำตอบนั้นง่ายดายยิ่ง การที่คนหนึ่งไม่เปียกก็เพราะเดินอยู่ใต้ชายคาบ้าน แม้ฝนตก ย่อมไม่เปียก" เขาตอบด้วยความมั่นใจ ทั้งยังยืดอกเฝ้ารอคำชมเชยจากอาจารย์เซน ทว่าอาจารย์เซนกลับเงียบงัน

ชั่วครู่ อาจารย์เซนจึงกล่าวว่า "วันนี้ข้าเรียกพวกเจ้ามา ทั้งยังตั้งปัญหาให้พวกเจ้าตอบ ทว่าไม่มีแม้สักคนที่ตอบคำถามได้ตรงใจข้า พวกเจ้าติดตามข้ามานาน ทุกวันก้มหน้าก้มตาร่ำเรียนพระธรรมคัมภีร์ ทว่ากลับไม่มีความก้าวหน้า พวกเจ้าทราบหรือไม่ว่าเป็นเพราะเหตุใด?"

ศิษย์ทั้งสามคนต่างมองหน้ากันไปมา พลางส่ายหน้าว่าไม่เข้าใจ

อาจารย์เซนจึงตอบว่า "เหตุที่พวกเจ้าไม่ก้าวหน้าเป็นเพราะพวกเจ้าเพียงยึดติดกับตัวอักษรในตำราเท่านั้น ดังเช่นปัญหาที่ข้าถามในวันนี้ 'ไม่เปียกปอนหนึ่งคน' พวกเจ้าได้แต่ยึดติดกับความหมายของข้อความในแง่มุมเดียว จึงไม่อาจค้นพบคำตอบ

แท้จริงแล้วคำกล่าวที่ว่า 'ไม่เปียกปอนหนึ่งคน' นั้นย่อมหมายความว่า 'เปียกปอนทั้งสองคน' ได้เช่นกัน”

ปัญญาเซน : การคิดวิเคราะห์เรื่องใดก็ตาม หากสนใจเพียงเปลือกที่ห่อหุ้ม หรือยึดติดกับตัวอักษรเพียงผิวเผิน การหยั่งรู้ที่แท้ ย่อมไม่มีทางเกิดขึ้น