นิทานสอนใจ...เรื่อง “โทรศัพท์เสีย”
=========================
ชายชราผู้หนึ่งถือโทรศัพท์มือถือเดินเข้าร้านซ่อมโทรศัพท์ในอาการที่อ้างว้างโดดเดี่ยว หนุ่มบริกรในร้านตรวจดูโทรศัพท์แล้วบอกเขาว่าโทรศัพท์ของเขาไม่ได้เสีย ชายชราฟังแล้วแววตาดูงงงวย สักครู่ เขาถึงกับร้องไห้ออกมาและพูดว่า
“แล้วทำไมฉันไม่ได้รับสายที่เรียกเข้าของลูกๆ เลยล่ะ”
จากนั้น เขาเดินออกจากร้านอย่างเศร้าเสียใจ.........
ทันใดนั้น หนุ่มบริกรซ่อมโทรศัพท์ถึงกับน้ำตาไหลพราก ฉุกคิดขึ้นได้ทันทีว่า ครั้งที่แล้วที่เขาโทรศัพท์กลับไปหาพ่อกับแม่ น้ำเสียงของท่านทั้งสองช่างฟังดูอบอุ่นและให้ความรู้สึกที่อาลัยรัก
ภาษิตจีนมีว่า “ต้นไม้อยากสงบแต่ลมไม่ยอมหยุดพัด ลูกอยากตัญญูแต่บุพพาการีตายเสียแล้ว” ลองคิดๆ ดู หากวันนั้นมาถึงท่านจะรู้สึกอย่างไร
แต่นี้ไป ไม่ว่าท่านจะงานยุ่งหรือไม่ว่างอย่างไร ถือโอกาสที่คนแก่ยังมีชีวิตอยู่ กลับไปเยี่ยมพ่อแม่บ้างหรืออย่างน้อยโทรศัพท์พูดคุยกับพ่อแม่บ้าง ฟังพ่อแม่บ่นบ้างก็ไม่เป็นไรหรอก
ความจริง ท่านอาจไม่รู้ว่าพ่อหรือแม่ที่แก่เฒ่ากำลังถือโทรศัพท์รอคอยการถามไถ่ทุกข์สุขจากท่านอยู่ก็เป็นได้ วางงานในมือสักพัก แล้วโทรศัพท์กลับบ้านบ้างเถิด...ก่อนที่ท่านจะต้องมานั่งเสียใจในภายหลัง
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น